Golfwolf, LIRIEK!!!

Zwart is de hemel van witte kastelen
Wit was de bodem van onder het water
week was het welke en waar wat het water
en de Ouse heeft onneembare oevers

en voor sommigen geen onneembare oevers
en de Ouse laat het prooi en predator te water
en voor sommigen de taal en de tong

voor sommige sporadische enkelingen
dat soort dingen wordt altijd besloten onder druk van
van de wereld om onze belangen te verdedigen

STRIJD STriJD STRIJD!!!

het zijn nu in totaal achtentwintig zevenentwintig en een
volle wachtkamer en ook omdat je pas omdat het georganiseerd
is enorm gegroeid rond de grenzen van het continent
zoals we die sinds eeuwen op dit contintent hebben en alle landen met
europa spannend brengen nee dus gewoon te saai te saai en dat ze uitdragen
dat ze eurpese politice volgende week in boeken met historicus Philip Blom dan
gaan we nog dieper het verleden in de rivier Ouse is koud en vast woest woest woest
kolkend

Taal is als water, telkens het licht schiftend van afwisselend de lichtste schilfers en de licht

wolkige lucht daarboven. Taal is niet de vraag hierbij of het kan, als dan kan dat, Kalimero Kalimantan. Taal is een lied van klanken, taal is de dreun van zware vrachtwagens, de bus die

gelijk is ongelijk, op welke de klok te verzetten is, de bus dus die door de dunne en de dikkere wanden dreunt. Dat is em dus, de taal, teken tot de wereld (dat tekortschiet), totaalteken tot de getekende wereld, om de wereld geketend in taal is de taal tot de taal zijn teken.

tikketak, de tokkende klok, de tikker triggert kikketik

het spellen de tekst. Klim klang klon als klokken te boven het beeld het taal

(en de mens is voor de mens een wolf)

en een zee van glinsterende lichtjes ligt golvend op de tegels van de tuin

(is de mens bijna uitgestorven voor de mens)

en het ruisen van het lommer klinkt als de branding in de avond

(nee de mens in de mens is gemeengoed geworden)

en blad beweegt op de aanrollende wind, licht ligt als schuim op hun zuidwestelijk blad

(nee cultuur is in de mens een excuus om geen cultuur meer te moeten)

en op het hoogste eindeloze oppervlak (ontspannen) schuiven hoge witte bodems aan

(nee cultuur is geen masker voor wolven)

een wit zeil reizend langs een ijle blauwe hemel

(cultuur is een masker voor schapen)

een donker zeil rijzend voor ijle staken

(men doet maar, wijst naar de ander)

de hemel, de hemel, de hemel

(na het vertrek van enkelingen)

de lucht, lucht, lucht

(hoe het leven doorgaat)

hoge druk

(dag wolf)

eb

rust

zacht

LIRIEK!!!

TO THE LIGHTHOUSE

Solem orientem plures adorant quam occidentem

ladida ladio ladia ladido
Hier komt de zon, ik zing het je de zon
het schijnen van de tor de hoogste, hoger nog
dan mars, hoewel die kleiner is en dus verder kon
en roder is maar kouder is maar er is leven
op de zon brandt het helse tempera lavahel
- O Sol over bol, solaar sans sol., solair sola fide -
de vuursalamander het vuurroosje vlieg op

spanne, is het wel branden dat op is de zon is
hangt niet mijn hart de zon in ruste uit
ladida ladido is het geen zwart
gat ladido waar alles invalt

laatst vond ik een sleuteltang, een muurschroef,
de kukeltong, de torenhaan, de achteraan, alles
was al grotendeels vergaan tot een cel im Zeller
maar ladido waar alles invalt ja al duurt het decennia

al duurt het decennia. maar ik zing je de zon,
ik zing je de zon in het vat, in vacuo de zon, de helse zon,
maar ik zing je, ik zing in je, want ik zing je
maar een gedicht over de zon, hier komt ie. Spot on:

Zomin, maar wat van waarde

Men moet mij een dwaas gevonden hebben. Gevonden bij een dwaas moet men mij hebben. Nee

Een biezeke in het riet gevonden hebben, waar de Samber in de Maas vloeit, gevonden moeten hebben. Ja

Men moet mijn tongblad aanschouwd hebben, de zoete kindergeur geroken hebben, mij hebben horen zeggen: 'waar was ik'; mijn eerste woorden. Ja

Men nam mij in mijn armen op in zijn gemeenschap, de gemeenschappelijkheid van de man, in de armen van een man, die men een dwaas moet hebben gevonden en daar werd ik gevonden. Nee

Het biezeke werd voorts gebruikt om kranten in te bewaren. Die kwamen daar goed van pas om de schillen van de aardappelen in op te vangen. Zoals dat, ja

Ik was een pommel, ik zat liefst voorover gebogen in het land aan de slootrand. Ik was het eens met het gras en de lucht op het gestaag stromende water (sneller dan je denkt!), zoals je het eens bent als je een vis bent met het water. Van visjes zag ik velen. Ja, delen

Namen benoemen, is een even grote kunst als het maken van de foto. Is een even al-chemisch, als het maken van goud uit de zuiverste zaken. Sic

Veel geheimen maakte ik mij eigen, maar evenmin als ik de taal van het Elysette spreek, spreken mijn geheimen. Ik

Het grootste geheim is de kunst. Kunst ik de kunde kunst te maken. Kunde het kleine als een koord aan de dansende hond te binden. De wolk te laten jammerlachen. De mens is sterfelijk, maar de kunst kan gereanimeerd worden. Dat is niet haar geheim. Zij is het geheim. Vele

Ik heb een geheim. De kunst heeft de hare. Spiegels die elkaar spiegelen, wijken altijd van de pijlbare punten. Ik bezit het geheim, zoals het grotere geheim mij bezit. Nee

Waarmee te beginnen? Alles is Waar? Waar begint het middenste midden? Nee! Van Waarde is alles! Bij mijn naam, van waarde. Waar

Solminsatie O

O Elysium
O Elysese v
O Engelsem fagot falsettem
O ferdinand frits ferdinand
kent iemand nog Nolens
Kent iemand hem nog
Wie kent hem nog?
Holst kende
toen niemand meer Henriëtte Roland
Henriëtte aller tijden Henriëtte

Wie kent Somniferum
Wie werkelijk hem kent, slape
De eerste roos
Slape de eerste roos slape

Solmisatie, solo