Wit was de bodem van onder het water
week was het welke en waar wat het water
en de Ouse heeft onneembare oevers
en voor sommigen geen onneembare oevers
en de Ouse laat het prooi en predator te water
en voor sommigen de taal en de tong
en de Ouse laat het prooi en predator te water
en voor sommigen de taal en de tong
voor sommige sporadische enkelingen
dat soort dingen wordt altijd besloten onder druk van
van de wereld om onze belangen te verdedigen
dat soort dingen wordt altijd besloten onder druk van
van de wereld om onze belangen te verdedigen
STRIJD STriJD STRIJD!!!
het zijn nu in totaal achtentwintig zevenentwintig en een
volle wachtkamer en ook omdat je pas omdat het georganiseerd
is enorm gegroeid rond de grenzen van het continent
zoals we die sinds eeuwen op dit contintent hebben en alle landen met
europa spannend brengen nee dus gewoon te saai te saai en dat ze uitdragen
dat ze eurpese politice volgende week in boeken met historicus Philip Blom dan
gaan we nog dieper het verleden in de rivier Ouse is koud en vast woest woest woest
kolkend
volle wachtkamer en ook omdat je pas omdat het georganiseerd
is enorm gegroeid rond de grenzen van het continent
zoals we die sinds eeuwen op dit contintent hebben en alle landen met
europa spannend brengen nee dus gewoon te saai te saai en dat ze uitdragen
dat ze eurpese politice volgende week in boeken met historicus Philip Blom dan
gaan we nog dieper het verleden in de rivier Ouse is koud en vast woest woest woest
kolkend
Taal is als water, telkens het licht schiftend van afwisselend de lichtste schilfers en de licht
wolkige lucht daarboven. Taal is niet de vraag hierbij of het kan, als dan kan dat, Kalimero Kalimantan. Taal is een lied van klanken, taal is de dreun van zware vrachtwagens, de bus die
gelijk is ongelijk, op welke de klok te verzetten is, de bus dus die door de dunne en de dikkere wanden dreunt. Dat is em dus, de taal, teken tot de wereld (dat tekortschiet), totaalteken tot de getekende wereld, om de wereld geketend in taal is de taal tot de taal zijn teken.
tikketak, de tokkende klok, de tikker triggert kikketik
het spellen de tekst. Klim klang klon als klokken te boven het beeld het taal
(en de mens is voor de mens een wolf)
en een zee van glinsterende lichtjes ligt golvend op de tegels van de tuin
(is de mens bijna uitgestorven voor de mens)
en het ruisen van het lommer klinkt als de branding in de avond
(nee de mens in de mens is gemeengoed geworden)
en blad beweegt op de aanrollende wind, licht ligt als schuim op hun zuidwestelijk blad
(nee cultuur is in de mens een excuus om geen cultuur meer te moeten)
en op het hoogste eindeloze oppervlak (ontspannen) schuiven hoge witte bodems aan
(nee cultuur is geen masker voor wolven)
een wit zeil reizend langs een ijle blauwe hemel
(cultuur is een masker voor schapen)
een donker zeil rijzend voor ijle staken
(men doet maar, wijst naar de ander)
de hemel, de hemel, de hemel
(na het vertrek van enkelingen)
de lucht, lucht, lucht
(hoe het leven doorgaat)
hoge druk
(dag wolf)
eb
rust
zacht
LIRIEK!!!
